درمان ارتودنسی

یکی از مشکلات مرتبط با درمان های ارتودنسی در کودکان ونوجوانان زمان شروع درمان ارتودنسی و یک یا دو مرحله ای بودن درمان است.این مسئله بخاطر وجود فرآیند رشد در این گروه سنی است. متخصص ارتودنسی برای درمان بیمار بایستی سه مسئله مهم را ارزیابی کند.اول وضعیت فعلی بیمار دوم تغییراتی که بصورت طبیعی با رشد اتفاق می افتد و سوم تغییراتی که باوسایل درمانی قادر به انجام آن است.از آنجایی که در بزرگسالان رشد به معنای رایج وجود ندارد تصمیم گیری برای رفع مشکلات مرتبط با ناهنجاریهای این گروه آسا ن تر انجام می شود.

در کودکان دو مسئله بسیار مهم وجود دارد یکی مسایل مرتبط با رشد وتکامل دندانی یعنی افتادن دندان های شیری و رویش دندان های دایمی است و دیگری مسایل مرتبط با رشد استخوانی و فکی است که مشکلات کوچکی یا بزرگی فک وکوتاه یا بلند بودن فرم صورت را در بر می گیرد. در هر دو مسئله فوق پیچیدگی هایی وجود دارد که باعث شده است تا نقطه نظرات متفاوتی در بین متخصصان این رشته شکل بگیرد که برای برخی از والدین گیج کننده است.بطور کلی برخی از متخصصان ارتودنسی در این موارد تمایل به شروع زود هنگام درمان دارند و معتقد هستند که درمان دو مرحله ای مناسب تر است.برخی در مقابل این دیدگاه به درمان دو مرحله ای اعتقادی نداشته و با استناد به نتایج برخی از تحقیقات به این نتیجه رسیده اند که نتایجی که از درمان های دو مرحله ای گرفته می شود با درمان های تک مرحله ای نیز بدست می آید. دید گاه میانه ای نیز در حال شکل گیری است به نحوی که شروع درمان را در سنینی توصیه می نماید که بتوان بلافاصله پس از درمان مرحله اول درمان مرحله دوم را شروع کرد تا بتوان بهترین نتایج ممکن را در بهترین زمان ممکن بدست آورد.

نکته قابل توجه در ارتباط با تحقیقات انجام شده آن است که نتایج این تحقیقات در هر کدام از درمان ها به نتیجه واحدی تاکنون نرسیده است. عمده تحقیقات دارای نقاط ضعف خاص خود می باشند که همین نقاط ضعف باعث شده است تا توافق کلی در این ارتباط بوجود نیاید.مثلا در تحقیقاتی که نتایج درمان های دو مرحله ای را با درمانهای یک مرحله ای مقایسه کرده اند فاکتورهای مرتبط با اثرات روحی روانی یا تغییرات مرتبط با تغییرات بافت نرم و بهبود نیمرخ مورد توجه قرار نگرفته است.با جمع بندی این مسئله می توان چنین نتیجه گیری کرد که درمان های دو مرحله ای برای اصلاح مشکلات فکی و متعاقب آن تامین رابطه صحیح دندانی طرفدار بیشتری در بین متخصصان ارتودنسی دارد.البته عوامل دیگری مثل شدت ناهنجاری و یا خطرات مرتبط با ضربه خوردن دندانها نیز در تصمیم گیری موثر است.