خشکی دهان حالتی است که درآن میزان بزاق کاهش پیدا کرده است. نقش خشکی دهان در ایجاد بیماری های دهان و دندان از قبیل پوسیدگی و بیماریهای لثه کاملا اثبات شده است. یکی از مهمترین دلایل ایجاد خشکی دهان تنفس دهانی است . در این موارد بیمار به دلایل آلرژیک یا انحراف تیغه های بینی در تنفس از بینی مشکلاتی دارد.مشکلات تنفسی موجود در راه تنفسی بینی باعث می شود تا بیمار نسبت تنفس دهانی به تنفس بینی را افزایش داده و به این مسئله عادت نماید. این مسئله بخصوص در کودکان اهمیت ویژه ای پیدا می کند .چرا که علاوه بر تاثیری که در ایجاد پوسیدگی و بیماری های لثه دارد می تواند در ایجاد یا تشدید نا هنجاریهای فک و صورت نیز تاثیر گذار بوده ومنجر به کشیدگی صورت فرد شود. سایر عوامل ایجاد خشکی دهان درمانهای دارویی ، رادیوتراپی برای درمان انواع سرطان های ناحیه سر،صورت و گردن و سندرمهایی مثل سندرم شوگرن است. از دیگر دلایل آن تا حدی مسن شدن و بیماریهای مرتبط با غدد بزاقی است. درمان خشکی دهان در مرحله اول همانند درمان سایر بیماری ها رفع عامل ایجاد کننده است.در تنفس دهانی شناخت عامل ایجاد کننده و کمک به رفع آن بهترین اقدام است .در صورتی که امکان رفع عامل ایجاد کننده مقدور نبوده و فرد ازخشکی دهان شکایت دارد درمانهای تسکین دهنده و علامتی کمک کننده است.

توصیه های درمانی: -در افرادی که تنفس دهانی دارند مشاوره با متخصصان ارتودنسی،گوش حلق و بینی و متخصص آلرژی برای کنترل وضعیت توصیه می شود. -در مواردی که ظرفیت تولید بزاق توسط غدد بزاقی وجود داشته باشد می توان از محرک های مکانیکی یا گوارشی برای افزایش بزاق استفاده کرد.برای این منظور در روش مکانیکی می توان از ماساژ غدد بزاقی استفاده کرد.برای تحریک گوارشی ساده ترین راه استفاده از آدامس های بدون قند است برخی از این آدامسها توانایی کاهش دادن باکتری ایجاد کننده پوسیدگی از قبیل استرپتوکوک موتانس را در بزاق و پلاک دندانی نیز دارند.این مسئله می تواند در جلوگیری از ایجاد بیماریهای دهان و دندان نیز کمک کننده باشد. -در مواردی بیماران می توانند از جایگزین های بزاق مصنوعی یا دهانشویه های مخصوص استفاده نمایند.انواع متفاوتی از بزاق های مصنوعی در بازار وجود دارد. تحقیقات بیانگر ان است که دهانشویه هایی که بر اساس ماده پایه ای موسینی هستند نسبت به آنهایی که دارای پایه کربوکسی متیل سلولز هستند بهتر هستند. -در برخی افراد مرطوب نمودن دهان با آب سرد یا حفظ قطعه کوچکی از یخ در دهان نیز به اندازه استفاده ازجایگزین های بزاق کمک کننده بوده است.اسپری نمودن محیط دهان در شب ،مالیدن میزان مختصری از خمیردندان بچه بر سطوح دندان در شب نیز در مواردی توصیه شده است. این روشها در مرطوب نگهداشتن بزاق ،حفظ تحرک و پاکیزه نگه داشتن مخاط مفید هستند. -در مواردی که خشکی دهان مرتبط با داروی استفاده شده است می توان با نظر پزشک نسبت به جایگزینی دارو اقدام نمود - روش دیگر در افزایش میزان بزاق استفاده از دارو است.این داروها با تحریک غدد بزاقی باعث افزایش بزاق می شوند این داروها با نظر دندانپزشک تجویز می شوند.